Elizabeth Warren: “I’ve got a plan for that”

Van alle vrouwen waar ik de afgelopen tijd over heb geschreven in het kader van mogelijke running mates is Senator Elizabeth Warren nog niet voorbij gekomen.

Niet omdat ze niet op de lijst staat, of zelfs op de short list van 5-8 vrouwen die er schijnbaar nu nog over zijn. En ook zeker niet omdat er over haar, haar leiderschap en haar visie niets te vertellen valt.

Elizabeth Warren is bij uitstek een politica die altijd met goede argumentatie komt. Iemand die denkt in oplossingen, en vervolgens ook met onderbouwde verhalen komt om problemen aan te pakken.

Warren ligt heel goed bij de progressieve vleugel van de Democratische Partij, ze weet jongeren aan zich te binden en heeft een indrukwekkende trackrecord als het gaat om beleidsvoorstellen. Maar ze is ook 71 jaar en een blanke vrouw, en dat maakt het voor haar lastig, zo niet onmogelijk, om running mate te worden in 2020.

Bescherming van consumenten

Elizabeth Warren is bescheiden, slim en ook vasthoudend. Geboren en getogen in Oklahoma heeft ze zuidelijke roots, maar haar haar studies brachten haar via Texas naar New Jersey. Na het voltooien van haar rechtenstudie heeft ze jarenlang onderzoek gedaan naar faillissementen en de gevolgen hiervan voor de middenklasse. In de loop van de jaren heeft ze met haar kennis en unieke invalshoek naam gemaakt voor zichzelf als toonaangevende onderzoeker rondom faillissement en consumenten bescherming.

Een politieke loopbaan had ze niet, wel was ze betrokken bij wetgeving om consumentenbescherming vast te leggen. Dat lukt in 2005 met de Bankruptcy Abuse Prevention and Consumer Protection Act en in 2010 met de oprichting van het Consumer Financial Protection Bureau. Hier had ze al jarenlang voor gepleit en toen President Obama in 2010 de Dodd-Frank Wallstreet Reform and Consumer Protection Act ondertekende kreeg ze nationale bekendheid.

Ze is vasthoudend in die zin dat ze jarenlang aandacht heeft gevraagd voor een betere bescherming van de consumenten en bij iedereen die ze sprak de noodzaak voor een waakhond functie aankaartte. Ze vindt de machtspositie van de grote bedrijven onevenredig groot en te omvangrijk en pleit voor een eerlijkere welvaartsverdeling. Met haar onderzoek en adviezen heeft ze laten zien hoe de Amerikaanse samenleving gebaat is bij een stabiel Wall Street waar meer checks and balances zijn om te voorkomen dat Amerikaanse werknemers en consumenten worden uitgebuit.

Senator met een landelijk podium

In 2012 besloot ze een gooi toen naar de Senaatszetel van Massachusetts en in januari 2013 werd ze de eerste vrouwelijke Senator van deze staat. In haar rol als Senator heeft ze de afgelopen jaren laten zien dat de bescherming van burgers tegen de excessen van het kapitalisme haar grootste speerpunt blijven. Ze is volhardend in haar ondervragingen, ze werkt dag en nacht om nieuwe plannen te ontwikkelen samen met haar collega’s en ze heeft een uitgesproken mening om de belangen van de middenklasse te verdedigen tegenover het ‘grote geld’.

Door haar expertise op het gebied van faillissementen en de impact hiervan heeft ze sinds de kredietcrisis van 2008 veel invloed kunnen uitoefenen op de ontwikkeling van de progressievere kant van de Democratische Partij. Ze komt op voor de mensen en niet voor de grote bedrijven, en daarmee kunnen we haar ook aan de meer uitgesproken linkervleugel van de partij plaatsen.

Corporations are not people. People have hearts, they have kids, they get jobs, they get sick, they cry, they dance. They live, they love and they die. And that matters. That matters because we don’t run this country for corporations, we run it for people.”

Elizabeth Warren, 2012

In 2016 heeft ze actief campagne gevoerd voor Hillary Clinton en was ze een uitgesproken criticus van Donald Trump. Dat ze zelf een gooi zou doen voor het Presidentschap in 2020 was dus zeker geen ondoordachte zet van haar kant. Sterker nog, als Trump er niet was geweest had ze zich misschien ook niet genoodzaakt gevoeld om zich kandidaat te stellen. Zijn beleid om Wall Street bedrijven meer ruimte te geven, en de scherpe maatregelen na de kredietcrisis weer te versoepelen hebben haar extra gemotiveerd om op te komen voor de middenklasse en iedere Amerikaan die zich buitengesloten voelt.

The Girl Next Door

Als je kijkt naar de media optredens van Elizabeth Warren, haar filmpjes uit de keuken waarin ze telkens weer een kleine donateur belde om ze persoonlijk te bedanken voor hun bijdrage, of haar gedetailleerde beleidsvoorstellen om Amerika inclusief te maken en rechtvaardiger voor iedereen blijf je achter met 1 beeld: Warren identificeert zich met jou. Haar sterkste eigenschap is altijd geweest dat ze zich in jouw schoenen kan plaatsen, dat ze jouw pijn, onmacht en onvrede kan voelen. En daar iets aan gaat doen!

Haar gooi naar het Presidentschap leverde uiteindelijk een teleurstelling op, terwijl ze in het najaar van 2019 nog als een van de koplopers werd gezien. Maar als snel bleek dat ze als kandidaat met haar grootschalige grassroot campagne het simpelweg niet kon waarmaken in veel staten. Haar steun voor Joe Biden kwam echter snel na Super Tuesday begin maart. En sindsdien hebben de 2 veelvuldig contact met elkaar.

Het is misschien een vreemd eitiket om bij een 71 jarige vrouw te stellen dat ze ‘the girl next door is’ maar dat is wel hoe ze is. Bescheiden, ontzettend slim en zeer uitgesproken. Ze komt op voor alle hardwerkende Amerikanen die te vaak tekort worden gedaan. Ze gaat achter de grote Wall Street namen aan om een eerlijke verdeling van de welvaart na te streven. Ze pleit voor een progressieve houding van haar partij om jongeren een goede toekomst te kunnen bieden.

Toekomst

De vraag is wat mij betreft dan ook niet zou Elizabeth Warren Vice President kunnen zijn? De vraag moet zijn in welke rol komt zij het beste tot haar recht? Totdat Joe Biden bekend maakt wie zijn running mate wordt maakt ze natuurlijk nog steeds kans om als progressievere stem het ticket aan te vullen. En daarmee ook een brug te slaan naar een nieuwe generatie en vooral jongeren aan zich te binden. Ze kan heel goed debatteren, heeft overal een inhoudelijk antwoord op en is bevlogen in haar leiderschap.

Maar als je goed kijkt naar haar rol de afgelopen jaren en haar expertise op het gebied van wetgeving, financiën en bescherming van consumenten, zou ze als minister in zijn regering een veel grotere rol kunnen spelen om het Amerikaanse binnenlandse beleid een nieuwe koers te laten varen.

Ik zie haar dan ook eerder als een van zijn vaste leden van de regering door een ministerschap bij Financiën of een waakhond functie. Het draagvlak heeft ze, nu nog de vraag op welke wijze zij het beste een bijdrage kan blijven leveren aan het debat.