De nieuwste podcast van Brené Brown is een mooie aanleiding om een blog over haar te schrijven. Want al jarenlang lees ik haar boeken met grote interesse en haar visie op leiderschap en het belang van kwestbaarheid en moed vind ik buitengewoon leerzaam.
Op 5 april verscheen deze aflevering van haar podcast Dare to Lead waarin ze de verschillende leiderschapstijlen nog eens uitlegt. In feite zijn er twee smaken qua leiderschap betoogt zij. Het geharnaste leiderschap, het alwetende soort waarbij je een cultuur creëert waar alleen mensen met absolute zekerheid iets durven te zeggen. Het is de defensieve manier van leiderschap: fouten worden niet getolereerd, en leiderschap kent geen voortschrijdend inzicht. Schaamte en oordelen zijn een belangrijk element van deze stijl. Deze toxische cultuur van deze leiderschapsstijl is alom vertegenwoordigd in het bedrijfsleven en de politiek. Niet alleen in de Verenigde Staten, maar zeker ook in Nederland.
De tweede smaak staat voor een open en leergierige houding ten aanzien van leiderschap. Het is de stijl waarin je kwestbaar bent, vragen durft te stellen en open staat voor het leren. Haar boek Dare to Lead ging niet voor niets over deze leiderschapsstijl. Want het is juist hier dat er draagvlak wordt gecreerd door leiders. Moedig leiderschap geeft ruimte aan anderen om ook te groeien, met ideeën te komen.
En het is deze stijl die een een goede leider onderscheidt van een manager. Want beide leiderschapstijlen worden geconfronteerd met dezelfde uitdagingen; het is het verschil in benadering en het omgaan met deze uitdaging dat een leider apart zet van een manager.
Als je aan Brené Brown denkt dan denk je aan termen als moed, kwestbaarheid, empatie en schaamte. Als expert is ze al jarenlang een belangrijke stem op dit gebied. Ze is een veel geziene gast in talkshows en weet een groot publiek te bereiken met haar verhaal. Daarnaast schreef ze maar liefst 5 #1 New York Times bestseller boeken over deze onderwerpen.
Ze is onderzoeker en hoogleraar Maatschappelijk Werk aan de universiteit van Houston. Daarnaast is ze een storyteller, trotse Texaan, getrouwd met Steve en moeder van 2 kinderen.
En misschien je haar ook al voorbij zien komen op Netflix? Haar documentaire the Call to Courage is een must watch.
De reden dat ik het werk van Brené Brown ook zo inspirerend vind is omdat ze zelf de belichaming is van haar eigen wetenschappelijk onderzoek naar de rol van kwetsbaarheid en leiderschap. Ze is als persoon heel open over haar succes, maar ook over haar mislukkingen, haar irritaties en frustraties. Ze streeft niet naar perfectie, maar omarmt juist het kwetsbare: dat maakt haar verhaal en pleidooi nog sterker.
Owning our story and loving ourselves through that process is the bravest thing we’ll ever do.
Brené Brown
Invloed van Theodore Roosevelt
Brené Brown gebruikt onderstaande quote van Theodore Roosevelt om haar punt te maken over moed en kwetsbaar leiderschap. Want in al haar onderzoek komt naar voren dat succesvolle leiders iets met elkaar gemeen hebben. Ze staan open voor nieuwe inzichten, durven te falen en te leren van fouten. Het gevoel van eigenwaarde wordt niet bepaald door hoe de buitenwereld over ze denkt of schrijft, maar het is een intrinsieke motivatie die ze drijft.
Wees dus dapper, stap de arena in is haar pleidooi. Want de beste stuurlui staan aan wal. Maar als je moed toont, zul je verder komen. En zo geeft ze 100 jaar na deze speech van President Roosevelt een nieuwe call to action voor (toekomstige) leiders overal om ons heen.
It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better. The credit belongs to the man who is actually in the arena. Whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly; who errs, who comes short again and again, because there is no effort without error and shortcoming; but who does actually strive to do the deeds; who knows great enthusiasms, the great devotions; who spends himself in a worthy cause; who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly, so that his place shall never be with those cold and timid souls who neither know victory nor defeat.
Theodore Roosevelt, “Citizenship in a Republic” beter bekend als ‘The Man in the Arena’ op 23 april 1910.
Bijzonder aan de speech van Roosevelt is dat hij deze gaf in 1910 toen hij het Witte Huis al had verlaten. Hij gaf de speech in Parijs, Frankrijk tijdens een lezing op de universiteit van Sorbonne. Roosevelt was bezig met een reis door Europa op dat moment en bij thuiskomst in de Verenigde Staten kreeg hij veel lof voor zijn lezing. Zijn populariteit bereikte zo een nieuw hoogtepunt.
Brené Brown is niet de eerste die zijn woorden gebruikt uiteraard. President Nixon gebruikte de speech tijdens zijn inauguratie en later ook bij zijn aftreden. En in 2016 gebruikte President Obama deze speech tijdens zijn endorsement van Hillary Clinton als kandidaat voor het presidentschap.
TED talk over kwestbaarheid
Brené Brown brak voor het grote publiek door met deze TED Talk uit 2010. De TED talk is inmiddels een van de 5 best bekeken TED talks ter wereld met meer dan 50 miljoen views. Bekijk haar talk over kwestbaarheid en moed. En kijk vooral ook naar de wijze waarop ze als storyteller haar ervaringen deelt. Want het gaat tenslotte niet alleen om de boodschap die ze brengt, maar juist ook hoe ze deze boodschap overbrengt. En het gevoel dat dit bij jou achterlaat.
Link naar de Nederlandse politiek
Het thema van moedig leiderschap spreekt mij enorm aan. En ik zie ook een parallel met de Nederlandse politiek. Het leiderschap waar Sigrid Kaag voor staat is ook gestoeld op deze stijl. Het gaat om leiderschap waar moed en kwetsbaarheid worden getoond, door in de arena te stappen en je kwetsbaar op te stellen. Zie ook hier vorige week het Kamerdebat over de formatie. En kijk ook naar de wijze waarop de afgelopen dagen vanuit verschillende partijen over leiderschap wordt gesproken. Defensief of juist moedig leiderschap.
Oftewel: Brené Brown kan ons ook in Nederland wel iets leren over leiderschap.
American Storytelling 