De laatste weken ben ik boeken aan het lezen over avontuurlijke reizen, te voet of per fiets door de Verenigde Staten.
Het meeste plezier heb ik beleefd aan het vlot geschreven boek van Peter en Lotte die samen 6 maanden op de fiets doorbrengen om vanuit Florida naar Alaska te komen.
Ik heb niet echt iets met fietstochten, laat staan met fietsvakanties, maar ik begrijp heel goed waar deze 2 journalisten hun enthousiasme vandaan halen en ik bewonder ze dan ook zeer voor hun dappere poging.
Het boek neemt je letterlijk mee on the road, door de vele foto’s en de wijze van storytelling. Ook al denk je veel van de States te weten, of te begrijpen, dit boek laat nog maar eens zien dat het land uniek is in haar soort: van stereotypes worden korte metten gemaakt en de gastvrijheid en oprechte belangstelling van Amerikanen is een verademing in onze nieuwscycle die vooral de negatieve kanten wil benadrukken.
Dat het afzien is zo’n tocht lijkt me een vaststaand feit, dat je er prachtige uitzichten en bijzondere verhalen voor terugkrijgt is een voorrecht. Als lezer word je meegenomen naar de kleinste plekken waar een tent mag worden opgezet, of eigenlijk helemaal niet, naar de kapotte wegen, beren, of het gebrek eraan, de bange Amerikanen die iedereen voor gek verklaren, het ranzige eten in aftandse diners, de enorme RV’s, de eenzame wegen, de lege Main Streets, de behulpzame inwoners en het gevoel dat alles mogelijk is in het land van onbegrensde mogelijkheden.
Ik krijg spontaan zin om ook op de fiets te stappen, zou het met 2 kinderzitjes erop ook te doen zijn?
American Storytelling 