A Walk in the Woods

Mijn roadtrip fascinatie bracht me de afgelopen weken tot het lezen van dit boek van Bill Bryson, een Amerikaans schrijver die ook in Europa heeft gewoond en gereisd, en nu voor het eerst een wandeling maakt in zijn thuisland door het Appalachian Trail te lopen. Of in ieder geval, een gedeelte ervan.

Wat mij direct opviel is het verschil van storytelling tussen dit boek en de andere boeken die ik onlangs heb gelezen. Met humor en veel, echt heel veel, feitelijk informatie over uitgestorven dieren, planten en bomen neemt Bryson je mee in zijn avontuur met zijn beste vriend van vroeger. Katz. Soms werd ik gegrepen door zijn mooie beschrijving van een wandeling met zonsopkomst en de vreemde mensen die hij onderweg tegenkwam, maar heel vaak zat ik mij ook af te vragen waarom deze schrijver zo ongelooflijk pessimistisch is.

Het is nooit goed; de mensen niet, de National Park Service niet, het onderhoud van de parken en wegen niet, de vreemde Amerikaanse drang om overal de wildernis te claimen.. Je vergeet bijna dat het door een Amerikaan wordt geschreven want het geklaag is van een hoog Europees niveau.

Het is jammer dat het boek weinig diepgang biedt, en heel vaak worden tochten van meerdere dagen enkel samengevat met de bergtoppen die gezien zijn en dat het nat, koud en overal hetzelfde was. Man man man, ik voel bijna mee hoe ongelooflijk afzien het was.

En toch.

Hij weet je ook te raken met zijn oproep om zuinig te zijn en duurzaam om te gaan met onze leefomgeving, hij weet als storyteller je te raken door een voorstelling te maken van hoe fijn het is als je opeens een broodje knakworst kunt eten voor je tent. Dat je gelukzalig kunt worden van een schone douche,  omdat je dagenlang door de bossen bent gelopen om bij deze berghut schoon water op je lijf te kunnen voelen. Want het gaat allemaal om de reis, niet om het doel.

Het verhaal blijft daardoor toch hangen, aan de ene kant omdat je je een voorstelling kunt maken van Katz die als een malle blikjes frisdrank inslaat om te overleven, en aan de andere kant omdat Bryson opeens in vervoering is van een uitzicht op een bergtop voordat hij opnieuw begint met het afgeven op alles en iedereen die de natuur in de Verenigde Staten maar voor lief nemen…