Als je mij een paar maanden geleden had gevraagd wie is Sally Yates dan had ik je het antwoord schuldig moeten blijven.
Op 30 januari 2017 werd ze op staande voet ontslagen door President Trump omdat ze weigerde zijn omstreden Muslim Ban te steunen. Sterker nog, ze had er haar afkeer over uitgesproken. Not done, en daarom kon ze haar spullen pakken.
Daarna werd het even een paar maanden stil, ze trad niet naar buiten over wat er in deze eerste 10 dagen van de Trump Administration was gebeurd en ondanks alle negatieve pers en aandacht voor haar val bleef ze onzichtbaar voor ons.
Tot haar openbare hoorzitting van 2 weken geleden. Opeens was ze daar en tijdens deze hoorzitting groeide mijn bewondering voor deze vrouw: kalm, integer, zelfverzekerd en bovenal niet geïntimideerd door de druk. She owned her story. En omdat ze zo dicht bij zichzelf bleef, bleef ook haar verhaal overeind. Geen wilde beschuldigingen, maar feitelijke informatie met context en waar mogelijk haar eigen opinie.
Herhaaldeijk waren er vijandige insinuaties uit de Repubibleinse hoek, maar niemand kreeg haar eronder. Ze bleef rustig, gedecideerd en vertelde haar verhaal, ondanks de vele onderbrekingen en herhalingen, tot het eind.
Ik vond het een verademing om haar te zien en met mij vele anderen.
Sally Yates werd door verschillende media gezien als de vrouw die opstond tegen Trump, een sterke leiderschapsstijl op zich nam, een echte powerwoman. En het enige wat ze daarvoor hoefde te doen was haar eigen verhaal vertellen.
De aftermath van deze hoorzitting van haar en Clapper is bekend: een paar dagen later is Comey ontslagen en het Witte Huis is sindsdien in rep en roer om de controle over de narrative weer terug te krijgen.
En Sally Yates? Ik denk dat we nog niet het laatste hebben gezien van haar en ik hoop oprecht dat ze in Georgia voor een zetel gaat meedoen in de race. We need her!
American Storytelling 